Bugün aramızdaki o soğuk günleri geride bıraktığımızı anladım. İlk kez canım'dan daha öteye gitti. Bitanem, hayatım dedi. Bu iki kelimeyi yalnızca aşkı depreştiğinde kullanır o.
Bugün "-benden soğudun biliyorum +yoo sana öyle gelmiştir." muhabbetleri de olmadı. Güzel şeylerden konuştuk. Birbirimizin sıkıntılarını dinledik. Bir gün öperek uyandıracağım ve her şey geçecek dedi. Her lafında ağzıma sıçıyor sanki. Ne dese oturup ağlıyorum. O bilmiyor. Ama hep ağlıyorum..
Bir de platonik cephesi var. Platonik bişeyler besleyen biri varsa size, yükünü kaldırmak çok zor. Bugün eski arkadaşlar toplandık. O da ordaydı. Mutlu olmamı istiyor biliyorum. Başkasıyla mutlu oldıuğumu görünce de üzülüyor biliyorum. O kadar eziliyorum ki aşkının altında. Beni bekliyor hep sanki. 1 yıldır. Bütün akşam boyunca kafamı ne zaman çevirsem bana baktığını farkettim kafamı ne zaman çevirsem göz göze geldik. Gözlerini kaçırdı hep.
Sürekli bundan sonra arkadaştan ileri gidemeyeceğimizi başkasına aşık olduğumu belli etmeye çalışıyorum
Anlamıyor.
Hep bi yerlerde beni bekliyor sanki. Keşke beklemese. Acı çekiyor biliyorum. Keşke çekmese diyorum.
Hep mutlu olursun umarım diyorum, hep mutlu olsana.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder