Bitti.

Az önce buluştuk. Her zamanki yerde. Şu an yazarken bile garip bi şekilde üstümde kokusunu hissediyorum.
Oturduk öpüştük konuştuk. Her şey güzel giderken ayrılmak istediğini söyledi. Önce bahaneler buldu ama kendisi de farkındaydı bitmesi gerektiği için bittiğinin. Eskisi gibi değiliz dedi. Eskisi gibi sevmiyorum. Önce direndim. Ama en az onun kadar ben de farkındaydım. Eskisi gibi değildik. Eskisi gibi dokunmuyordu sanki, eskisi gibi konuşmuyorduk, eskisi gibi tutkulu öpüşmüyorduk bile. O kadar yorgunduk ki. Birbirlerine hala aşık ama yorgun iki ihtiyar. Zaman yoruyor. Zaman mesafeleri arttırıyor. Zaman herşeyi sıradanlaştırıyor.
Bazen o kadar yorgun hissediyorum ki kendimi onun yanında. Uykumu getiriyor. Kucağında gözlerimi kapatıyorum. Unutuyorum sonra. O anki huzur buraya yazılacak cinsten değil.
Farkettim ki eskisi gibi üzülmedim. Gerçekten eskisi gibi olsaydık özür dilerdim ayaklarına kapanırdım belki. Eskiden çok farklıydı. Şimdiyse sadece haklısın diyebildim. "Haklısın" Haklıydı da çünkü. Üniversitesi vardı. Kocaman hayatı. Aramızdaki mesafenin üstüne bir mesafe daha girecekti. Yollar. Birbirimizi ne kadar bekleyecektik? Sadece smsle telefon görüşmeleriyle aşk ne kadar sağ kalabilirdi. 3 ayda bir gördüğüm adama eskitmeden "seni seviyorum" diyebilecek miydim? Kendime güvenmiyorum. Ona da.
Belki şimdi bitmesi en hayırlısıydı. Önümüzdeki yıl üniversiteye giderken beni bıraksaydı bok gibi hissederdim kendimi. Atılmış gibi. Bir de üstüne intikam olayları falan. Hiç uğraşamazdım. İyi böyle.
Neden ağlamıyorum? Kısa değil 1 yıllık ilişki. Aksine sanki üstümden yük kalkmış gibi.
Demekki yaşadığımız aşk değil zorlamakmış. Sen ne kadar seni seviyorum desen de içi boş oluyor bazen. Bir şeyi 40 kere söylersen gerçekleşmiyor. Ortada eskisi gibi orgazm olamayan iki yaşlı insan. Viagra kullanmaya bile mecalimiz yok.

Ve başınızı omzuna koyup ağladığınız insanın sizi bir daha asla sevemeyecek olması dünyanın en kötü şeyi.
Dünyanın en kötü şeyi ayrılık.
Bir daha kimseyi sevmeyeyim diyorum.
Ayrılmayayım kimseden.


Dünyanın en kötü şeyi ayrılık.